Paniek weg!        Hoe kom ik eraf?

Paniek weg!
Hoe kom ik eraf?

Hoe ga je om met iemand die een angst of paniek stoornis heeft?


Leven met een angst- of paniekstoornis is zwaar. Maar vergeet niet dat leven met iemand die een angst- of paniekstoornis heeft ook geen pretje is. Hulp en ondersteuning zijn belangrijk in het genezingsproces maar ook de mensen die dit bieden hebben soms steun nodig. Uit ervaring kan ik zeggen dat hier eigenlijk maar weinig aandacht aan wordt besteed. Daarom wijd ik er een hele pagina aan.

Hoe voelt iemand zich tijdens een paniek aanval?

Het is niet makkelijk om te bevatten hoe iemand zich voelt tijdens een paniekaanval. Het lastigste is misschien wel dat het nauwelijks te zien is aan iemand. Om een voorbeeld te geven (en dit zal echt niet voor iedereen hetzelfde zijn): Stel je voor dat je in een achtbaan zit met een schermpje voor je waar zich de meest verschrikkelijke dingen afspelen die jij je maar voor kunt voorstellen. De achtbaan blijkt ook nog een keer stuk te zijn en kan elk moment uit de baan vliegen. Hij gaat steeds harder en jij raakt overmeesterd door angst. De beugel zit zo strak dat je nog maar met moeite adem kan halen en je voelt je licht in je hoofd worden. Je begint vreselijk te zweten en een tinteling in je linkerarm geeft aan dat het menens is. Er flitsen allerlei doom scenario's door je hoofd en de dood is nabij. Je wilt eigenlijk maar een ding en dat is vluchten maar dat kan niet. Vervolgens kijk je om je heen en je blijkt gewoon in de rij te staan bij de supermarkt.

Overdreven denk je misschien? helaas niet! Het gekke is dus dat de persoon met een paniekaanval dit allemaal door kan maken terwijl, jij achter hem of haar in de rij staat in de supermarkt. Je zult wel denken, wat kan je nou overkomen in de supermarkt? Maar de persoon met een paniekaanval heeft een totaal andere beleving. De paniekaanval veranderd zijn perceptie van de werkelijkheid. Dat is bijzonder angstig en vermoeiend; Met als resultaat dat deze persoon vervolgens liever niet meer naar de supermarkt gaat.

Wat is de beste manier om er mee om te gaan?

Hier zullen de meningen verdeeld over zijn en dat is ook niet gek. Ik denk dat het vooral heel belangrijk is de persoon in kwestie erg serieus te nemen aangezien hij of zijn zich niet aanstelt! Dat betekend echter niet dat je de persoon moet helpen door alle moeilijke situaties uit de weg te ruimen door bijvoorbeeld altijd de boodschappen voor hem of haar te doen. Ook zal het niet helpen als deze persoon alleen nog maar met begeleiding weg kan.

Wel kun je er zijn voor die persoon. Als deze niet wil autorijden kun je voorstellen dat je mee gaat als die persoon wel rijdt. En hetzelfde geldt voor het opzoeken van situaties die de persoon liever vermijdt. Zorg dat de persoon een zo normaal mogelijk leven blijft leiden en zo min mogelijk situaties uit de weg gaat. Stel de persoon gerust als die in paniek is en vertel dat het wel heel erg voelt maar niet gevaarlijk is. Dat als de persoon rustig wordt het vanzelf weer wegzakt. Neem eventueel samen de symptomenlijst door dit zal in veel gevallen rust brengen. Ook kun je samen proberen een tijdens hevige angst of paniek de angst uit te dagen en vragen om meer. Je kunt er dan als ondersteuning bij zijn en duidelijk maken dat het niet belachelijk is wat de persoon doet.

Uiteindelijk is het belangrijk om weer goede ervaringen op te doen. Dat is de weg naar genezing helaas, met vallen en opstaan. Ook is het houden van een goed ritme van groot belang. Opstaan, eten, werken/leren, sporten, verzorgen, op vaste tijd naar bed. Het zorgt allemaal dat de problemen niet erger worden en zal de genezing bespoedigen. Het geeft ook aan dat de persoon hulp moet zoeken en dat het heel normaal is om hier voor naar de huisarts of psycholoog te gaan. Deze zullen de klachten serieus nemen en helpen de juiste strategie te kiezen. Praat ook over medicatie als dit ter sprake komt. Medicatie zou ondersteunend moeten zijn en is niet de oplossing. Het zorgt ervoor dat je makkelijker goede ervaringen op kan doen maar dat moet dan wel gebeuren. Dus daar kan je ook in ondersteunen. Het zal tijd kosten maar het is voor zowel u als de persoon in kwestie van groot belang er actief mee aan de slag te gaan. Vanzelf zal het zeer waarschijnlijk niet over gaan!

Wat kun je beter niet doen?

Probeer niet om alles uit handen te nemen. Dit maakt het alleen maar erger. Neem de persoon serieus maar bevestig hem niet in zijn angst. Het gevoel is echt maar de angst is niet gegrond en dat is belangrijk. Accepteer geen passieve houding want dan veranderd er niks. Probeer veel te praten maar blijf niet eindeloos hangen in gevoelens.